HISTORIA ŚWIATŁA

Rewolucja w oświetleniu dokonała się w połowie XIX wieku, gdy wynaleziono lampę elektryczną. Przy budowaniu pierwszej lampy elektrycznej wykorzystano zjawisko bardzo jasno świecącego łuku elektrycznego, powstającego między dwoma elektrodami węglowymi. Lampy te nazywały się lampami łukowymi (węglowymi). Pierwsze lampy łukowe były bardzo drogie, a szybko zużywające się elektrody węglowe niestety czyniły je niepraktycznymi. Dopiero pod koniec I połowy XIX wieku wzięto się w różnych krajach za skonstruowanie urządzenia, którego włókno żarowe świeciłoby pod wpływem przepływającego przez nie prądu elektrycznego. Było bardzo wielu pomysłodawców i wykonawców, gdy w 1879 roku w laboratorium Menlo Park, Thomas A. Edison skonstruował w pełni użyteczną żarówkę z włóknem węglowym, świecącą przez kilkadziesiąt godzin. W 1882 roku zbudowano pierwszą elektrownię w Nowym Jorku, która zapewniała ona prąd do zapalenia 10 tysięcy żarówek. W XX wieku żarówka była stale udoskonalana, początkowo głównym celem postępu było uzyskanie jak najdłuższej żywotności żarówki. W obecnych czasach postęp cały czas idzie do przodu, już wiemy jak stworzyć żarówkę o długiej żywotności, teraz skupiamy się na dobraniu idealnej barwy światła w zależności od zapotrzebowania. Nowoczesne żarówki elektryczne mają spiralne włókno z wolframu umieszczone wewnątrz hermetycznej bańki, która może być odpowietrzona (żarówka próżniowa) lub wypełniona gazem obojętnym (żarówka gazowana). Kolor emitowanego przez nie światła zależy od wprowadzonego do ich wnętrza gazu (lampy neonowe, lampy sodowe). W 1959 roku została skonstruowana żarówka halogenowa, która oprócz gazu obojętnego zawierała domieszkę halogenu (jodu), daje ona mocne, białe światło. Teraźniejsi producenci i projektanci opracowują nowoczesne techniki aby żarówka dawała światło identyczne jak naturalne światło słoneczne, wszystkie starania począwszy od wynalazcy Edisona do dzisiejszych profesjonalistów składają się na jedno, możemy dzięki ich trudowi zapalić światło jednym pstryknięciem.